The Helpful Knight (scenariusz i rysunki: Mateusz Leszczyński, wydawnictwo Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu, 2023)

Rok temu wcześniejszy zin Mateusza Leszczyńskiego urzekł mnie minimalistyczno-poetyckim pomysłem na wprawienie pewnego obrazu w ruch. W najnowszym tytule autor wraca do motywu rycerza, tym razem w bardziej komiksowej formie i z pewnym przekazem.

Poznajemy w nim Sir Jamesa, błędnego rycerza, który przemierza świat w poszukiwaniu osób, którym może pomóc. Mimo, iż wędrówka trwa długo i jest pełna niedogodności, poszukiwania nie przynoszą rezultatu. Aż pewnego dnia na horyzoncie pojawia się zamek z samotną wieżą. Na jej szczycie Sir James odkrywa pewną postać...

I można w pierwszej chwili wzruszyć ramionami na owo spotkania, zrzucając je karb przepoetyzowania. Ale wait, czy aby za finalną sceną nie kryje się drugie dno? Czy to nie jest opowieść o samotności, bądź o jakiejś dysfunkcji psychicznej, która jest przyczyną atawistycznej chęci udawadniania własnej wartości? Dlaczego świat rycerza jest tak pusty? Mając w głowie podobne rozkminki, zakończenie opowieści zaczyna nabierać o wiele większego wymiaru alegorycznego!

Podoba mi się strona, w którą skręcił Leszczyński. Chłopak, mimo podobnego punktu wyjściowego, nie poszedł ponownie w liryzm, a używając mało wyszukanych metafor, dokonał (zawoalowanej co prawda) autorskiej wiwisekcji pewnej psychiki. Co prawda jego warsztat wciąż wykazuje mnóstwo technicznych mankamentów, uniemożliwiających opowieści nabrać więcej mocy (wydaje mi się, że końcówka to głównie pośpiech, by zdążyć przed publikacją). Niemniej jednak udanie rozłożył akcenty na całej linii. Najlepiej obrazuje to strona 3 - oto rycerz doskonały, bez skaz, przystojny, z czarującym uśmiechem, o idealnej prezencji. I dla kontrastu - strona 10 i ta sama postać na ostatnim kadrze. 

Pomocny rycerz to skromny, amatorski zin ze szczątkową fabułą i wciąż nie wyrobionym stylem graficznym. A jednak to wydawnictwo z pomysłem, takim bardziej do osobniczego przepracowania niż uderzającym w percepcję niczym obuch. Zaraz powędruje na półkę do innych poznańskich zinów, ale jak za jakiś czas wezmę go do ręki z okazji kolejnej próby kompresji przestrzeni komiksowych - wspomnę ciepło.