Jak to się stało, że polski short znalazł się w fińskim kwartalniku komiksowym? Pewnie trzeba już o to wypytać samych twórców przy okazji jakiegoś festiwalu. Cieszy fakt, że coraz częściej rodzimi artyści potrafią bez kompleksów wyjść i 'sprzedać' swoją twórczość poza granicami kraju.
Fabuły na tzw. trudne tematy to grząski teren. Szczególnie w przypadku krótkich shortów, gdzie o wiele łatwiej jest jedynie liznąć zagadnienie po łebkach, przy okazji je trywializując. Agnieszka Modrzyńska postanowiła na dwunastu stronach zmierzyć się z depresją. I wyszła z próby raczej obronną ręką.
Premiera Black Hound #2 tuż-tuż, więc by skrócić sobie czas oczekiwania to przerobiłem wczesne szorty artysty, które można znaleźć po necie.
Wszedłem w posiadanie owego zina przez przypadek. Kasia Kamieniarz dorzuciła go gratis przy okazji zamówienia w sklepiku zinowym Słowobrazu. Za co bardzo jej dziękuję. Na komiksową edukację nigdy za późno - dzięki niemu mam ciut większy obraz kobiecej odmiany polskiego komiksu.
Ten sześciostronicowy short został wydany jak pełnoprawny album - w dużym formacie i na grubym offsetowym papierze o przyjemnym kawowym kolorze. W dodatku to darmowe wydawnictwo; było "rozdawane" głównie podczas Festiwalu Sztuki Komiksowej w 2020 roku.
Są ludzie, którzy są tak zarobieni, że nie umieją odpoczywać na urlopie. Dotyczy to również mitycznych istot.
