Kolekcja to zbiór pięciu shortów krakowskiej artystki, Anny W. Autorka na określenie swojej twórczości używa słowa 'freakshow' i... coś w tym jest!
Z tego co widzę po profilu Oasis fo Hate, parę lat temu ten tomik został wydany w twardej oprawie i stylowym sznureczkiem, jako zakładką. Na MFKiG kupiłem wersję miękkookładkową, więc ani chybi musiał być dodruk. To fajnie, gdyż Anna posiada dość intrygujący pomysł na siebie.
Można powiedzieć, że styl W. zbliżony jest do mangi. Podobieństwo jest zauważalne od razu dzięki charakterystycznemu sposobie rysowania: cienka ultradokładna kreska, anatomia postaci, 'dziewczęcość" buziek, kreacja specyficznych póz bohaterów. Choć, w odróżnieniu od prac klasycznych mangaków, artysta rzadko kiedy dba o szczegóły tła bądź przykłada się do detali. W kontekście graficznym widzę tu dużo punktów wspólnych ze sposobem rysowania choćby XUH, gdzie oniryczne światy zapełniają postacie o prezencji manekinów.
Wejście w dorosłość młodych ludzi, szczególnie tych nadwrażliwych, nie jest łatwe. Otaczający świat generuje nadmiarowe bodźce, przed którymi nie ma gdzie się skryć, a krucha osobowość ma problemy z dopasowaniem się do obowiązujących norm i reguł. You're a freak - to określenie często można usłyszeć wypowiadane w kierunku każdego, kto nie idzie z prądem społecznych trendów. I mimo, iż owe osoby mają często unikalne i oryginalne sposoby widzenia rzeczywistości, muszą się mierzyć głównie z niezrozumieniem. Takie lęki są widoczne w pracach Oasis of Hate. Na profilu artystki można obejrzeć projekty postaci dziwnych, które hipnotyzują barokowym wręcz rozbuchaniem, ale też wywołują niepokój swoją dziwnością.
Natomiast krótkie komiksowe formy Anny są raczej intymne. Dominuje w nich głównie strach egzystencjalny. Artystka w swych historiach często występuje razem z siostrą, która jest podporą w okrutnym świecie i osobą, której można zwierzyć się z każdych lęków. W Class już w drugim kadrze pada pytanie 'Co się stanie po twojej śmierci?". Co prawda Anna bawi się z czytelnikiem i proponuje mu dyplomatyczną odpowiedź, niemniej ten epizod to jednak sygnał, że w umyśle młodego człowieka takie pytania zaczynają się pojawiać, i które trudno spławić banałami. Self to z kolei bardzo creepy (i udany!) short o poszukiwaniu własnej tożsamości. Charakterystyczną cechą twórczości OoH jest brak źrenic w marmurowych oczach bohaterek. Wydają się być puste, smutne i czekające na napełnienie uczuciami. Aby to zrobić, trzeba najpierw odkryć swoje prawdzie 'ja'. Choć Self niekoniecznie podaje pozytywną diagnozę.
Other to z kolei epizod inspirowany Alicją w Krainie Czarów. Ale tym razem po drugiej stronie lustra stoi siostra artystki. Ponownie dziewczyna kończy komiks 'wesołkowato' (jak w Class), ale między kadrami można wyczuć jak łatwo zaburzyć kruchą wrażliwość u kogoś, dla którego bardzo istotną sprawą jest wewnętrzne poukładanie. Lamella z kolei w fantasmagoryczny sposób opowiada o grozie, którą trzeba pokonać przy okazji okrywania własnej seksualności i rosnącego libido. To mocna rzecz, choć podana w wysmakowanym, surrealistycznym wydaniu. Natomiast nie jestem pewien czy rozumiem zamykający zbiorek epizod End. Czy przedstawia on odpowiedź na pytanie z pierwszego shorta? Niezależnie od inspiracji, to najbardziej komiksowo-mangowa rzecz w Kolekcji, choć wciąż wywołująca podskórny dyskomfort.
Zina kupiłem w ciemno. Ale często kupuję coś w ten sposób; właśnie dla takich odkryć. Oto młoda osoba z niebanalną (nie bójmy się tego słowa) emo-wyobraźnią i przyzwoitym warsztatem graficznym. Krótkie formy, jakie są zawarte w Kolekcji zaledwie dają przedsmak komiksowego pazura, który ewidentnie posiada Anna W. Jeśli ktoś lubi komiks moralnego niepokoju bądź 'freakshowy', powinien wziąć Oasis of Hate na celownik!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz