Obietnica jest święta (scenariusz: Szczezz, rysunki: Rafał Trejnis, Zakład Komiksu, 2020)

Zakład Komiksu w swoich flipbookach proponuje krótkie, ośmiostronicowe historyjki. Na pierwszy rzut oka - dość niezrozumiało-enigmatyczne, ale po dłuższych rozkmninkach spacerowych zacząłem dostrzegać w nich ciekawe kwestie. Choć bez spoilerów ciężko będzie mi je wyłuszczyć :(

Pewna kobieta z swoim przybocznym wędruje przez pustynię aż w końcu dociera do samotnej piramidy wśród wydm. Strażnicy budowli przyjmują ją z należną czcią, widać że owa kobieta dzierży jakąś władzę. Dodatkowo towarzyszący jej mężczyzna, zwany protektorem, wspomina coś o czekającym nieopodal kosmicznym pojeździe. Po przywitaniach kobieta udaje się do celi, gdzie przetrzymywany jest uroczy tygrysek z okładki. Po rozmowie kobieta z łzami w oczach skręca zwierzakowi kark.

Bardzo enigmatyczna opowieść. Umiejscowienie akcji pośrodku pustyni nie pozwala za żaden punkt zaczepienia. Ciężko również ustalić czas akcji: przeszłość? teraźniejszość? przyszłość? Jeszcze bardziej tajemnicza jest przemowa kobiety do tygrysa. Z niej dowiadujemy się wszystkiego co potrzeba do zrozumienia opowieści, ale to wciąż mnożenie zagadek niż dostarczanie odpowiedzi.

O czym więc Obietnica traktuje? Treści tytułowej obietnicy również możemy się domyślać. Wydaje mi się, że o sile więzi rodzinnych. O trudnych wyborach, które czasami trzeba dokonać, by ponownie się do siebie zbliżyć. Szczezz do wybrzmienia owej paraboli zaprzągł fantastyczne środki, sięgnął po reinkarnacje, przyprawił lekką nutką sci-fi nadając opowieści wymiar jeszcze bardziej uniwersalny. Owszem, na ośmiu stronach nie da się zawrzeć głębszych filozoficznych kwestii - ale wytworzenie atmosfery wielu niedomówień całkiem fajnie zrezonowało z 'questem' bohaterki opowieści. 

A Rafał Trejnis zilustrował historię iście amerykańsko. Taką kreskę i kolorystykę dobrze znamy z mainstreamowych trejdów. To nie zarzut, taki dość prosty ale sugestywny styl nieźle pasuje do opowieści łączącej SF z mitologią. Nie można nic zarzucić anatomiom postaci, tygrysek jest przesłodki a emocje na twarzach odpowiadające wypowiadanym dialogom.

Całkiem w porządku ta Obietnica!